Σύνταγμα

Υπάρχουν μερικοί άγραφοι νόμοι που διέπουν τον αστικό βίο. Δεν κοιτάς κανέναν στα μάτια. Δεν παρατηρείς τίποτα για πολλή ώρα. Δεν πληκτρολογείς απροκάλυπτα το πιν στο έι-τι-εμ. ΔΕΝ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΣΤΙΣ ΚΥΛΙΟΜΕΝΕΣ.
Κι εντάξει, το Σύνταγμα είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης. Της χώρας. Του σύμπαντος, σου λέω εγώ [νοτ]. Κι άντε βγήκες για βόλτα. Είναι ανάγκη να την ξεκινήσεις από το σταθμό του μετρό; "Κοίτα Βασίλη τι ωραία ψευδοροφή!"; Την παλεύεις; Ασ'τον λίγο απ'το αγκαζέ, να ξελαμπικάρει κι ο άνθρωπος και δεσ'τον με αλυσίδα αφού βγεις απ'το σταθμό. Δε με νοιάζει. Με νοιάζει μόνο να βγω απ'το σταθμό. Ναι, έχει ωραία ντεκορασιόν, αν θες να τη θαυμάσεις πήγαινε απ'τις σκάλες. Τις ακίνητες, όχι τις αεικίνητες.
Ο εφιάλτης συνεχίζεται στην Πανεπιστημίου, λυπηθείτε με. Κλασσικά [κι αγαπημένα] ανοιχτή η ομπρέλα παραλίας, ανέμελο το περπάτημα αλλά, μαντάμ, βρίσκεστε κάτω από υπόστεγο. Τι χρωστάω εγώ που δεν έχω ομπρέλα να βρέχεται όλο το είναι μου; Αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει αυτό το σαδιστικό βίτσιο, θα είμαι ευγνώμων. Μία το προχώρησε σε ένα επίπεδο παραπάνω και μου ψάρεψε το σκούφο με την ομπρέλα. Καθώς έβλεπα το σκούφο να με αποχαιρετά, τρέχω να τον προλάβω. Τον ξεγαντζώνω απ'την ομπρέλα της κυρίας, η οποία με κοιτούσε απαθής. Εμπλακήκατε; Χέστηκα. "Είστε ηλίθια, καλημέρα σας", της λέω και μένει να με κοιτάει με απορία.
Εμ είσαι ηλίθια, αγάπη μου. Αν είναι έτσι, άνοιγέ τη τη ρημάδα και μέσα στο σπίτι, ολ ντέι λονγκ, ολ νάιτ λονγκ. Αλλά όχι, ξέχασα. Η ανοιχτή ομπρέλα μέσα στο σπίτι είναι γρουσουζιά. Για την ανοιχτή ομπρέλα κάτω από υπόστεγο που είναι μαλακία, γιατί δεν έχει βγει κάτι; Κάτι σε γνωμικό, σε ρήση, σε οτιδήποτε τέλος πάντων;
Εκτός όλων αυτών, γιατί δερνόμαστε; Δηλαδή.. το ξύλο που'χω φάει τις τελευταίες μέρες ειδικά στην Ερμού, δεν περιγράφεται! Χτανκ με τη σακούλα, μπνταγκ με την τσάντα, φσατ με το φουλάρι.. στο τέλος θα γίνω οσιομάρτυς και θα μυροβλήσω. Οι φωτογραφίες μου σε μασπέις και φέσμπουκ θα δακρύζουν ασταμάτητα και λαοθάλασσα θα προσκυνά καθημερινά το σκήνωμά μου. Εκτός αν αναληφθώ εις τους ουρανούς ξαφνικά εκεί που περιμένω το λεωφορείο -είναι κι αυτό μια τακτική μαρτυρίου- οπότε δε θα έχουμε σκήνωμα. Ντεζολέ.