Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Νοσώ [γαμώ]

Εξ'ου -εν μέρει- κι η απουσία μου. Το άλλο μέρει δε χρήζει ανάλυσης, ανήκει στη γενικότερη κατηγορία ράιτερ'ς μπλοκ. Νοσώ. Κι όταν νοσώ, η γκρίνια φτάνει σε ένα χρυσό ζενίθ, ενώ το πεχά μου πέφτει στο ναδίρ. Εκπέμπω γιγάντιες ποσότητες μιζερονίων, θανατολογώ και αν ανεβάσω πυρετό [σπάνιο αλλά αγαπημένο] συνήθως κάνω ένα λεπτομερές βυζουαλάιζειν της κηδείας μου.
Αυτή τη φορά θα το περάσω σε ένα ανώτερο επίπεδο. Κανονίζω τις τριγύρω δραστηριότητες, διότι μια κομ ιλ φο κηδεία δεν περιορίζεται μόνον στην τελετή.
Ξεκινώ από την ντεκορασιόν του τάφου, διότι το διζάην είναι το παν. Στον τάφο μου, λοιπόν, θέλω [πραγματικά] να χαραχτεί ή να αποτυπωθεί τέλος πάντων, αυτό:

Συνοπτικόν, λακωνικόν, βίντατζ. Έχει τις χάρες όλες. Διάλεξα και μέρος για τη δεξίωση. Σας κακομαθαίνω, αλλά χαλάλι. Έτσι κι αλλιώς, δε θα πλερώσω εγώ. Ορίστε λοιπόν το πολυτελές κέντρον στο οποίο κατέληξα μετά από ενδελεχή έρευνα και περισυλλογή:

Ειλικρινά πιστεύω ακράδαντα πως το βαριετέ της μεγάλης κυρίας Σκορδαλάκη, θα απαλύνει έστω κατ'ελάχιστον τον βαθύ και βουβό πόνο που θα επιφέρει η τόσο πρόωρη φυγή μου. Με συγκινώ. Μάλιστα -τώρα με συγκινώ περισσότερο- η περιποίηση δε σταματά εδώ. Στους θρηνούντες θα μοιραστούν γκούντι μπαγκζ με κόλλυβα, τυροπιτάκι και δώρο έκπληξη. Ενδεικτικά, να η συσκευασία [αγαπώ]:

Η προτροπή "άνοιξέ τη", μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Ποτέ δεν ξέρεις. Επίσης, έχω αφήσει και την τιμή πάνω στη συσκευασία, διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους κάλους φίλους. Ή κάτι τέτοιο.
Και μια θερμή παράκληση για το τέλος.