Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Είδη δώρων

Και θες, ρε παιδί μου, να κάνεις ένα δώρο. Τίποτα το εξτραβαγκάν, κάτι συμβολικό. Έχει γενέθλια το αφεντικό σου. Έχει γιορτή η κόρη του αφεντικού σου. Γιορτάζετε το μπαρ-μίτσβα του παππού του αφεντικού σου. Η μάνα του αφεντικού σου κλείνει ένα χρόνο με χλαμύδια. Έχεις τέλος πάντων μία πολύ σπέσιαλ οκέιζον και δε θέλεις να εμφανιστείς με άδεια χέρια. Δεκτόν.
[ΝΑΙΑΛΛΑΠΩΣΝΑΠΑΡΩΔΩΡΟΜΕΣΑΣΤΗΝΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΚΡΙΣΗΑΑΑΑΑΑΑΑ]
Ψυχραιμία. Με ένα ταπεινό μπάτζετ, μπορεί να γίνει δικό σου ένα βαθιά συμβολικό δώρο, με τεράστια χρηστική αξία:
Τα κακάκια.
Κι επειδή το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα μας έχει κάνει πιο επιρρεπείς στην ποικιλία, το εν λόγω σάιτ [να και το λίνκι http://www.ouaou.gr/html_prod/prod_5244.html ] προτείνει τρεις -μέχρι στιγμής- διαφορετικές ποικιλίες κακακίων, αναλόγως των αισθητικών κριτηρίων και του αποδέκτη, βεβαίως βεβαίως.
Κι ανησυχείς για την τιμή; ΜΑ ΓΙΑΤΙ; Κοστίζει κάτι λιγότερο από ένδεκα ευρώ. Άντε να βάλεις και τα μεταφορικά, πάει στα 15 -μάξιμουμ σου λέω εγώ. Επένδυση.

[ευχαριστώ τη χέλεν διά την προσφορά του λινκίου. τροφοδοτήστε με, είμαι εν αδρανεία.]

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Ο Στάλιν ζει!

Ο Στάλιν, γνωστός για την προσωπολατρεία του και το μουστάκι του, είναι ζωντανός. Μετενσαρκωμένος σε γυναίκα, άνοιξε βλογ διότι η προσωπολατρεία είναι βίωμα και δεν ξεθωριάζει, όσες ζωές και να περάσεις.
Στο πόνημά του -σόρρυ, της- αυτό, μας μπάζει στη γεμάτη γκλαμ ζωή του -σόρρυ, της. Όπως δηλώνει στην αρχή, αποφάσισε άφτερ άουρζ οβ θίνκιν να μας κάνει την τιμή του να μοιραστεί το βλογ του -σόρρυ, της- μαζί μας. Είναι όσο να πεις μία μεγάλη απόφαση το να ανοίξεις ένα βλόγι, ειδικά τώρα που ο βλόγερ ζητά και αριθμό τηλεφώνου για επιβεβαίωση μέσω εσεμές.
Διαθέτει και απόσταγμα φιλοσοφίας. Με νοσταλγία θυμάται τη θεία που έκανε κλύσμα με chanel No5, περιγράφει λεπτομερώς εξόδους σε χιπ αθηναϊκά στέκια και ιβέντς όπως ένα πρότζεκτ της χάι-κλας σκολής zer-fam, όλα οτ-κουτίρ και τόσο προχώ που βγαίνουν οι νευρώνες μου και γίνονται σινιόν από μόνοι τους. Έχομε και κείμενα γιομάτα παλιά Αθήνα, με ρομαντικάς δηλώσεις επί των ανθέων που μπορούνε να σου προσφέρουνε εξόν από ομορφιά, αυτοσυγκέντρωση και γαλήνη για την επικείμενη εξεταστική, λέει.
Πόζες που αναδεικνύουν το αρχαιοπρεπές κάλλος του -σόρρυ, της- κάτω από κάσωμα πόρτας με αέτωμα -κατασκευής 2002, αν βλέπω καλά- και με το αναπόσπαστο μα πάντα ιν μωζαΐκ παρκέ, βρίσκονται διάσπαρτες σε όλο το βλογ. Κάπου έχει βάλει την ίδια φωτογραφία δύο φορές, αλλά το'χω πάθει κι εγώ με βίδεο σε παρελθόν ποστ, οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω εκ του ασφαλούς.
Ως γνήσιο φάσχιον άικον, δηλώνει πως πήγε μέχρι τα στάρμπαξ για να πάρει καφέ. Διάλεξε για την περίσταση μια άσπρη πουκαμίσα και ένα μαύρο κολάν, αξιοπρεπής εμφάνιση διά τους παπαράτσηδες που καραδοκούν πάντα στην πόρτα της. Τα κείμενα διατίθενται και εις την αγγλικήν, διότι το βλογ έχει προοπτικαί διεθνούς καριέρας. Βέβαια στο αγγλικό κείμενο τα starbucks μετατρέπονται σε starbuck, μείωση για την οποία δυνητικά ευθύνεται η ισοτιμία λίρας-ευρώ που δεν παρακολουθώ, αλλά λογικά ο Στάλιν κάτι παραπάνω θα ξέρει, ένεκα το ηγετικό παρελθόν.
Θέτε και συναίσθημα; Δείτε το φουλ σαντιμαντάλ ποστ διά την παλαιάν γκούτση μπαγκ του [σόρρυ, της] -και δώστε έμφαση στο φριζάρισμα-από-άποψη της ενδεκάτης φωτογραφίας.
Καλέ δεν έδωσα λινκ; Πάρε, να ζηλέψεις κι εσύ: http://christinageorgo.blogspot.com

υ.γ.: Σε μία φωτογραφία φοράει τα γυαλιά της γιαγιάς Ανθούλας, που έχω αποκληρώσει. Τώρα που προφανώς είναι φάσχιον άικον, μάλλον θα πρέπει να την επαναπροσεγγίσω. Fnac you.
υ.γ.2: Ζίψεν, μερσί για την παραχώρηση του λινκ. [η παράληψις διορθώθηκε]