Δε βαράω απανωτές εμπλοκές στο μετρό.
Δε μου βρωμάνε τα σκουπίδια.
Δε με ενοχλεί ο ήρθε-το-τέλος ουρανός.
Καλά, το ξύλο στην Ερμού με ενοχλεί, αλλά λιγότερο.
Τα φωτεινά ντίλντο στο Σύνταγμα, είναι απλά μια λεπτομέρια.
Και άλλαξα στάση απέναντι στην ιχθύ με το παρανοϊκό ντύσιμο.
Ε, είμαι σοβαρά.
Άσε που από'κει που άκουγα αυτό --->
[που ακόμα το ακούω βέβαια, αλλά με άλλον αέρα. Α, να θυμηθώ να πω για το Βόλφγκανγκ σε μελλοντικό ποστ]
..τώρα στο κεφάλι μου ακούγεται κάτι σαν αυτό:
Να μην πω για τα μανιτάρια, που πια έχουν αποκτήσει άλλη υπόσταση.
Εχμχ ναι. Ναι, σίγουρα περιμένω τη συνέχεια.
Καταρχήν τα μανιτάρια και οι ιχθύες είναι ένα πράμα και αυτό σας το λέω μετά βεβαιότητος και εκ πείρας και εκ πεποιθήσεις και εκ κατασκευής. Εξού και το παρανοϊκό ντύσιμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σκουπίδια όντως δε βρωμάνε, οπότε δεν έχετε παρανοήσει οσφρητικώς.
Τι άλλο? Ε αυτά προς το παρόν, αν νιώσετε πάλι χάλια βάλτε gardot!
Όχι ναι όχι, είμαι καλά!:) Μέχρι που θα συνεχίσω το αφιέρωμα στο σέξε, διότι είναι και το διεθνές υλικό που θέλει να βγει στην επιφάνεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, πρέπει να βάλω και μέιλ επικοινωνίας. Οργανώστε με, πάσχω.