Ω τάφε μου

Διάβασα -ενημερώνομαι συλλήβδην τούτες τις μέρες που ο άνεμος με κυνηγά- ότι θέλουν να βάλουν τον αγαπημένο Καμύ στο Πάνθεον. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι το Πάνθεον. Λογικά είναι από τα μέρη που άφησα στο Παρίσι ως τέρρα ινκόγκνιτα μέχρι να γίνω μόνιμος κάτοικος, έτσι για να έχω κάτι να ανακαλύπτω τις πρώτες μου μέρες στο χωριό.
Από τα συμφραζόμενα, μάλλον είναι κάτι σαν λόμπυ με τάφους ανθρώπων του πνεύματος. Τι του πνεύματος δηλαδή, μάλλον είναι όλα τα μεγάλα κρανία της λογοτεχνίας και της -πολύ- βαρειάς κουλτούρας. Κάτι σαν την Ακαντεμί Φρανσέζ, αλλά με νεκρούς. Θα μου πεις, γιατί, αυτοί της Ακαντεμί σου φαίνονται για ιδιαιτέρως ζωντανοί; Όχι, είναι απλώς μεταιχμιακοί. Άρα η Ακαντεμί λειτουργεί σαν μία αίθουσα αναμονής για το μόνον της ζωής τους ταξίδιον. Σκατά. Όσο ήθελα να γίνω μέλος, τώρα πια προτιμώ να περάσω τα γεράματά μου στο καπή.
Άσε που δε με βλέπω να γίνομαι μέλος της Ακαντεμί, ούτε της Ακαδημίας. Το βλόγειν δεν αναγνωρίζεται -που και να αναγνωριζόταν εδώ που τα λέμε, τι σκατά γράφω; Του μουνιού μου το χαβά κι αυτό με δυσκολία. Αν και η ιδέα του να θάβονται οι αξιόλογοι βλόγερς [νοτ μι, λάικ ντα] σε ένα πάνθεον θα ήταν πολύ γκραντέ.
Η Δημουλά γιατί δεν έχει βλογ; Προφανώς δε θα μπορούσε να σταθεί επάξια. Όχι, σοβαρά, θα τη σχολίαζε κανείς; Στόχος για το 2010: να γνωρίσω τη Δημουλά και να τη βάλω να κάνει βλογ. Ωστόσο, εγώ γιατί έχω βλογ; Γιατί με διαβάζεις; Πόσα υπαρξιακά αίφνης.
Αλλάζω θέμα, δεν είναι κατάσταση αυτή. Βρήκανε, λέει, ένα δόντι και κάτι δάχτυλα του Γαλιλαίου. Ωραίο. Δε θέλω να μπω στη διαδικασία να αναρωτηθώ πώς είναι δυνατόν να χάσεις ένα δόντι μετά θάνατον. Στην περίπτωσή μου πάντως, θα μπορούσε κάλλιστα να χαθεί το σφράγισμα του μπροστινού [σπασμένου] δοντιού και να το ψάχνουν. Να δω το λειψό δόντι έκθεμα σε μουσείο και τι στον κόσμο.
Και μνια που έπιασα τον άλλο κόσμο, να πω και το εξής: φέτο γιορτάζουμε τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του -προσκυνώ- Ιονέσκο. Ναι, ξέρω, δε γιορτάζουμε το θάνατο. Αλλά έχει πεθάνει, οπότε κολλάει στο γκρουπάκι. Δε γνωρίζω αν του λείπουν δάχτυλα ή δόντια, αλλά ξέρω ότι έχει έναν εξαιρετικό τάφο στο περ λασέζ -εκεί πήγα, ήταν δωρεάν. Τιμής ένεκεν θα έχουμε παραστάσεις και αφιερώματα, οπότε στέι τουντ για περισσότερες πληροφορίες.
Παρεμπιπτόντως, έχω και μία περίπτωση μεταιχμίου από Γαλλία: ανήρ τεσσαράκοντα και τριών ετών, ψιλοντίρλα κατηγορείται για εμπρησμό της συμβίας του -είκοσι και εννέα ετών- με βενζίνη μέσα στο σπίτι της. Το ζεύγος ζούσε χώρια και σε δύσκολη κατάσταση [δε διευκρινίζει το πού ακριβώς έγκειται η δυσκολία, μπορεί να είναι πχ δυσανεξία στη λακτόζη] και η κυρία είναι καμμένη κατά 70%. Υπάρχουν και χειρότερα, θα πω εγώ. Είμαι καμμένος 100% και δε διορθώνεται κιόλας. Μόνη ελπίδα η λοβοτομή.
Α ναι, να το πω κι αυτό. Γράφω βιβλίο. Ναι, εγώ. Ελπίζω στην υποστήριξή σας, γιατί αν περιμένω από'μένα, χεσ'τα. Θα το αφήσω ημιτελές, θα καταπιώ μια καλλιέργεια Η1Ν1 και θα κλείσω ραντεβού με τους προαναφερθέντες.
Έκκληση: ζητούνται τέσσερις -φύλο αδιάφορο- για να γυρνάμε στην πόλη σ'αυτήν την κατάσταση--->