Εντάξει, είχα ακούσει πως η ψυχοθεραπεία είναι δύσκολη, αλλά τώρα που το βιώνω μπορώ να πω πως δεν είναι καθόλου ωραίο. Δε με πιάνει η κλασσική μίρλα, αντιθέτως, πραγματοποιώ αλλαγές τάχιστα. Μέχρι που και η φράου γκεστάλτ μου είπε πως συγκινείται επειδή παλεύω μόνος μου, λέει.
Ναι. Μολαταύτα, χθες ανακαλύψαμε λάσπη ετών και δεν ήταν ό,τι πιο ευχάριστο για μία μέρα που φυσούσε δαιμονισμένα [όχι ότι σήμερα φυσάει λιγότερο] και χτυπούσαν τα παράθυρα και το απέναντι οικοδομικό τετράγωνο ξεριζώθηκε και στροβιλιζόμενο σαν πλυντήριο προσγειώθηκε στην παλλήνη και ένα άλογο χτύπησε στο παράθυρό μου κι έγινε άμορφη μάζα σιδηρικώνε και όλη τη νύχτα άκουγα τα ντάγκα-ντούγκα-ντρίγκι ντρίγκι μάνα μου και κουλουριαζόμανε στο πάπλωμα και δεν μπορούσα να κουνηθώ, παρά μόνο έμενα με τα μάτια ορθάνοιχτα μέχρι που έτσουζαν και δεν μπορούσα να δω τίποτα, όχι ότι είμαι κανένα σούπερ χίρο και μπορώ να δω σε σκοτάδια και μέσα από τοίχους αλλά όσο να πεις κάτι βλέπω κι εγώ μες στο έρεβος και τα παράθυρα -όλου του τετραγώνου- συνέχιζαν να χτυπούν και κάθε φορά πεταγόμουν, μα βγήκε ο ήλιος και μπόρεσα να ηρεμήσω σχετικά μα και πάλι είχα για ρούχο μου το φόβο που η φράου μου έβγαλε στην επιφάνεια και δεν μπορούσα να κουνηθώ, μήτε καλά καλά να αναπνεύσω, κάτι που μοιάζει με κρίση πανικού αλλά στο πιο σικ.
Με δυο λόγια, αυτό το γκεστάλτ καλό, χρυσό, αλλά το να φοβάμαι να κοιμηθώ ξεπερνά κάθε όριο. Μου φαίνεται παράξενο το να έχω κι εγώ κάτι πιο σοβαρό μέσα μου απ'το "πόσο ταράχτηκα που κόπηκα στις εξετάσεις του εθνικού". Και να φοβάμαι, να μου βγαίνουν ευαισθησίες. Θα μου πεις, εδώ βγήκανε στην καιτούλα τη γαρμπή
*παρένθεση
κλείνει η παρένθεση*
γιατί όχι και σ'εμένα; Βέβαια αυτηνής οι ευαισθησίες είναι διαφορετικές απ'ότι βλέπω. Θα γράψω τραγούδι για τη δυσανεξία στη λακτόζη, θαρρώ πως θα βρω κοινό.
όταν γράψεις τραγούδι για την δυσανεξία στη λακτόζη γράψε σε παρακαλώ και ένα για το κλασιμο που κάνουν οι αγκινάρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ταυτιστώ απόλυτα με αυτό.
Αγαπημένο μου θηλαστικό
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Δεν ξέρω κανέναν που να κοιμήθηκε σωστά το τελευταίο διήμερο. Θαρρώ πως ήταν φεστιβάλ αϋπνίας. Χαίρομαι που είσθε ένας από εμάς τους άυπνους.
2. Τα καλά νέα είναι ότι όπως λέει και η φράου γκεστάλτ αρχίσατε να "ανοίγετε". Τα κακά νέα είναι ότι η λάσπη είναι απλώς το πρώτο στρώμα. Παρακάτω θα βρείτε τσιμέντο και εκεί να δείτε τι ωραία που θα χτυπάτε το άυπνο κεφάλι σας στα τιμημένα μάρμαρα της ψυχής σας.
3. Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι ότι κάτω από τα τσιμέντα είναι το ουράνιο τόξο. Σοβαρολογώ! Κάτι πήρε το μάτι μου τώρα τελευταία από μια ρωγμή.
Σας φιλώ!
σχεδόν ζηλεύω με αυτό το γκεστάλτ, εγώ που έχω μάνα ψυχολόγο και τα απαξιώνω όλο αυτά, καθαρά από άρνηση φυσικά και καθυστερημένη εφηβεία. Επίσης ένας κύριος που με διαβάζει, μου είπε ότι οι αναρτήσεις μου δηλώνουν κλινική κατάθλιψη ελαφράς μορφής και ότι όταν πάω Ολλανδία θα χειροτερέψω. Λες να χρειάζομαι το τηλέφωνο της Φράου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.: Και για φόνο και για Τέλη, είμαι μέσα, δεν το συζητώ!
αμάλθια, είμαι υπέρ του να δουλεύω σε γκρουψ, οπότε είμαι ανοιχτός σε οιανδήποτε πρότασιν περί συγγραφής και των συναφών. κόντακτ μι.
ΑπάντησηΔιαγραφήαβάδιστη, δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε, μα η συνδρομή σας μου είναι πολύτιμος. ευχαριστώ.
άλεξ, δεν είναι αμπνόρμαλ να είμεθα σε άρνηση ή σε καθυστερημένη εφηβεία ή οτιδήποτε. το πόιντ είναι η διαχείρηση [α προπό, φαντάζομαι ότι είναι βασανιστικό να είσαι τέκνον ψυχολόγου. και ενδιαφέρον συνάμα. ε; ε!]
Ολες σε γκεσταλτικες παμε; Ειναι τρεντι;
ΑπάντησηΔιαγραφή