Ξέρω ότι δεν είναι καιρός για χιούμορ ή κυνισμό, ότι δεν είναι ώρα για λαϊκισμούς επίσης ή για υπερβολές. Έχουμε μία χώρα σε αποσύνθεση και τέσσερις νεκρούς. Κι είναι λογικό να μας έχει παγωμένους και καθηλωμένους σε έναν αγχωμένο και αγχώδη απολογισμό. Το θέμα όμως είναι σε τι ακριβώς κάνουμε απολογισμό.
Παρ'όλο που το όλο θέμα είναι καθολικό [δηλαδή αφορά στη χώρα μας], τελικά στις ρίζες του είναι ξεκάθαρα ατομικό. Τι κάνει ο καθένας μας σ'αυτήν την πιεσμένη περίοδο; Είναι το βασικό ερώτημα που θα απαντήσει καθένας μόνος του. Από'κει και πέρα, όμως, έχουμε και μία πληγή να κλείσουμε και είναι μία πληγή που μπορούμε να θεραπεύσουμε μόνο με το να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο.
Η Αθήνα αυτή τη στιγμή είναι μία πόλη κουτσή και χτυπημένη. Η Αθήνα αυτή τη στιγμή είναι η Ελλάδα [μια που ό,τι συνέβη συνέβη εδώ και η επαρχία είναι ακόμα σε μία δική της διάσταση, πιο λαρζ]. Και προσωπικά, δεν έχω δει ποτέ καμία απ'τις δύο τόσο θλιμμένη και καταρρακωμένη. Θέλεις να βγεις μια βόλτα για να ξεσκάσεις και βρωμάει ο δρόμος αίμα και χημεία. Οι άνθρωποι έχουν ερωτηματικά για μάτια και πάγο στα χέρια.
Ωστόσο, μπορούμε μέσα σε όλο αυτό το χάλι να βρούμε τις ισορροπίες μας. Δεν είναι κακό. Είναι η ανθρώπινη φύση. Και η ανθρώπινη φύση ζει με τις μνήμες της αγκαλιά και τα μάτια στο αύριο.
Πέρα από κάθε συναισθηματισμό, είναι άνοιξη. Μέσα στην όλη φριβολιτέ της, μπορούμε να βρούμε ο ένας τον άλλο και να ξεγλυστρίσουμε απ'αυτήν την κατάσταση, πριν από άμυνα πέσουμε σε νάρκη μέχρι να περάσει και ζήσουμε -ή μάλλον προκαλέσουμε- τη δική μας great depression.
Δεν ξέρω ποιος επίλογος ταιριάζει σ'αυτό το ποστ. Γι'αυτό και το αφήνω μετέωρο.
σε συγχαίρω αγαπητό πρωτεύον θηλαστικό, διότι μόλις απέδειξες περίτρανα ότι η αφθονία χιούμορ δεν αποκλείει την ύπαρξη σοβαρότητας, όταν και όπου χρειάζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να τα καταφέρουμε?
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δεν το λέω για κακό! ) είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος μου φαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πρόθυρα κατάθλιψης και σε κατάθλιψη ενίοτε, παλιά συχνά πυκνά, τώρα όχι τόσο, απόφάσισα να σκέφτομαι ότι η ζωή αυτή είναι ολ γουιβ γκοτ, και δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα να μεμψιμοιρούμε.. Είναι αυτό που είναι. Τέλος. Πουνκτ. Να τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
άλεξ, ειλικρινά συγκινούμαι [και γι'αυτό η απάντησίς μου είναι λακωνική]
ΑπάντησηΔιαγραφήαβάδιστη, μα σερί φυσικά και θα τα καταφέρουμε. ρέει μέσα μας εξ'άλλου.
jerry, ευχαριστώ πολύ και δε νομίζω ότι το πολύ γλυκός άνθρωπος μπορεί να εκληφθεί ως κακό [δηλαδή οκέι, όποιος το πάρει για κακό, θέλει απλώς λοβοτομή. ή ζολόφτ. αναλόγως]
φυσικά και συμφωνώ με το πόιντ, απλά δε θα ήθελα να περάσουμε σε στάδιο "κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω απ'το χαλάκι" και μετά άιντες έξω ντέρτια και καημοί. το θεωρώ απλά βλακώδες. το ρεζουμέ είναι για'μένα, να ανακαλύψουμε ξανά ο ένας τον άλλο και φυσικά ο καθένας τον εαυτό του, ώστε να προχωρήσουμε. μαζί. :)