Λεωφορείο του ΟΑΣΑ. Πίσω θέσεις. Εγώ. Απαστράπτων, μουνίμως. Απέναντί μου αυτές. Που ποτέ δε θέλεις να έχεις για συνεπιβάτιδες. Φωνή-υπέρηχος. Μαλλί βγαλμένο από βίδεο κλιπ των σταβέντο [το "μέσα σου", φορ δε ρέκορδ]. Νύχια κόπυ-πέιστ από τσόντα του φίλμνετ. Ροζ. Σιχαμένο, μιαρό ροζ, σαν μπουκαμβίλια σε κλιμακτήριο. Παντελόνι τζιν. Η μία μαύρο, χωμένο σε καφέ μπότες. Η άλλη μπλε, θρονιασμένο σε γόβα με ευμεγέθη φιόγκο κι ένα ψευδοσβαρόφσκι στη μέση.
Κατεβαίνουμε Σύνταγμα. Πάω προς το μετρό, με την ελπίδα πως θα τις χάσω. Με ακολουθούν. Γιατί;
Μπαίνω στο μετρό κινούμενος προς Αιγάλεω, με την ελπίδα πως θα τις χάσω. Με ακολουθούν. Γιατί;
Κατεβαίνω Μοναστηράκι, με την ελπίδα πως θα κατέβουν Ελαιώνα. Με ακολουθούν. Γιατί;
Τρέχω στα στάρμπαξ της Μητροπόλεως, με την ελπίδα πως δεν ξέρουν τι είναι. Με ακολουθούν. Γιατί;
Κάθομαι σε ένα τραπέζι και τις έχω απέναντί μου. Η μία φοράει κουφετί παλτό. ΓΙΑΤΙ;
Την κοιτάω. Με εμπνέει. Θα γράψω:
..::Ωδή στην ηλίθια::..
Αυτή η κούρμπα που κάνει το μαλλί σου,
αυτή η κούρμπα στηρίζει το γυαλί σου.
Αχ να'μουνα κουμπί στο ροζ παλτό σου,
ή έστω ψίχουλο του τοστ σου.
Ξεχειλίζουν δάχτυλα οι μπαλαρίνες σου
και το νερό σκοντάφτει στις τσαχίλες σου.
Μαύρο καφέ η τσάντα σου η longchamp,
θα σε κυκλοφορήσω στα elysees τα champs.
Φοβάμαι μόνο πως μυρίζεις μασχαλίλα
και στις εξόδους σου, φοράς μποτάκι fila.
Πάνω στην κούρμπα των μαλλιών σου,
βλέπω τα ίχνη των φιλιών σου.
Γιατί σταμάτησες να τρως το τοστ;
Σ'απασχολάει κάποιος γκομενόστ;
Συνέχισε να τρως το τοστ,
μην έρθω και το φάω εγώστ.
Καλά που δάγκωσες ξανά το τοστ,
και δε σου το'φαγα εγώστ.
Άσε που ήρθε η ώρα πια,
να πω του τοστ σου ένα γεια.
Κατάρα δίνω και ευχή,
αυτή σου η κούρμπα μη χαθεί.
ααχαχαχαχα πόσο θα ήθελα να δώ και φωτογραφία της χαχαχαχα. Καλή σου μέρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα σας!:) φωτογραφία δυστυχώς δεν έχω.. από αυτήν. έχω από άλλα συλλεκτικά κομμάτια, που θα ανεβάσω στο εγγύς μέλλον. πόσο ιντεράκτιβ είμαι μάι γκοντ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρότι έχω άγνωστες λέξεις (video clip των Σταβέντο και τσόντα στο Φιλμνετ) και εσείς αγαπητό μου παιδί ξέρετε ότι το εννοώ αυτό που λέω... σας κατανοώ πλήρως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούμε παράλληλους βίους. Εγώ συνταξίδευα με γραίες οι οποίες έκαναν πολιτική ανάλυση και κατέληξαν στο βέβαιο συμπέρασμα: θα γίνει πραξικόπημα, δεν είδες και τι είπε ο Αυτιάς χθες? Αλήθεια τι είπε ο Αυτιάς χθές?
Μον Ντιε! Έχει γεμίσει ο τόπος από τούτα τα ηθικά και αισθητικά υποπροϊόντα. Τόσο βήτα, τόσο προκληκτικά un-σικ, τόσο μα τόσο προβεβλημένα από τα ριάλιτι και τους λοιπούς γελοιωδέστατους μιμιετζήδικους κατιμάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι το πεπρωμένο (και τα μπλιαχ φτου ροζ νύχια) σας καλούν σε ένα auto da fe απέναντι στο χυδαίο και το ευτελές.
Αυτο θα πει κοινονικοτητα! Παρακολουθεις τους [ασχετους] ανθρωπους και προσπαθεις να τους καταλαβεις! Μονο που στη συγκεκριμενη περιπτωση ακουστηκε λιγο... προβλεψιμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήσκέφτεσαι μερικές φορές πολύ κακά πράγματα για τέτοια άτομα? Σκηνές σπλάτερ, για παράδειγμα? Πως θα ήθελες να την κρεμάσεις από τα μαλλιά της και να της βάλεις φωτιά στο παλτό και να την βλέπεις να απανθρακώνεται? Εμένα πάντως ποτέ δεν μου περνούν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό.
ΑπάντησηΔιαγραφή...και μετά με πείραζε που τραγουδάγαμε στο Β5.
ΑπάντησηΔιαγραφή"μιαρό ροζ, σαν μπουκαμβίλια σε κλιμακτήριο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜολις μου εδωσες τις λεξεις για την μεχρι προτινος αχαρακτηριστη αποχρωση.
Ροζ εφιαλτες λοιπον. Παρε μια τους δικους μου.
http://tzagalagabugu.blogspot.com/2010/02/pink-nightmares.html
αχ, μικροί μου υπαρξισταί!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήαβάδιστη, δε γιγνώσκω περί αυτιά. η τελευταία φορά που τον είδα ήταν πριν τις εξετάσεις του εθνικού, οπότε και ήμανε τύφλα, οπότε δικαιολογούμαι. όσο για το παράλληλο [ή παράλυτο] των βίων μας, το βλέπω και συγκινούμαι, ειλικρινώς.
πασταφλόρα, ζούμε την αποδόμηση, το πιστεύω. εμείς έχουμε αφήσει κι ένα πρότζεκτ στη μέση και ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ επιτέλους, θέλω μίτινγκ. [ναι, εγώ είμαι η αποδιοργάνωση, το διορθώνω πάραυτα]
sarper, φυσικά και παρακολουθώ ως γνήσιος κλέφτης στιγμών και χαρακτηριστικών γνωρισμάτων. ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε τω όντι με κάτι το εξαιρετικά προβλέψιμο. αλλά έχει κι αυτό τη γοητεία του, νεσπά;
άλεξ, θα ήθελα να κανονίσουμε ένα φόνο μαζί. και μετά να πάμε για φαγητό στα μπριζολάκια του τέλη.
ζίψεν, από'δω και πέρα θα τραγουδάμε παντού και σε όλες τις γλώσσες. μια φωνή κι ένα κορμί, μ'αυτά ό,τι κάνουμε.
τζαγκαλαγουαλαλάλα [αγαπώ το όνομα.-] έχω δει το ποστ στο παρελθόν, αλλά από κλασσική συστολή [ρώτα την αβάδιστη] δε σχολίασα. τώρα έχω να πω ΩΙΜΕ! αν και αγαπώ την ιβάνα τραμπ. ράπισέ με.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήperimenw na dw tupwmena kai ta apanta... teleio pe8ana sto gelio :)
ΑπάντησηΔιαγραφή