Φρονιμίτη, τον παίρνεις

Ως άνθρωπος έχων μηδενική παραγωγικότητα -και μέχρι να βρω δουλειά, που και πάλι σκατά παραγωγική θα είναι, αλλά τουλάχιστον θα πλερώνομαι και θα μπορώ να είμαι μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα- θα βγάλω άλλο ένα σώψυχό μου σ'ετούτο το βλογ.
Νοιώθω πως είμαι μια γιγάντια κουράδα. Έτσι λοιπόν, ψάχνω την ετυμολογία του λήμματος ή μάλλον λύματος, αλλά δε βρήκα τίποτα σχετικό. Προφανώς πρέπει να μην έχεις καθόλου ζωή για να κάθεσαι και να ασχολείσαι με την ετυμολογία της κουράδας.
Επομένως το έδαφος είναι εξαιρετικά πρόσφορο για να δώσω τη δική μου ερμηνεία. Είμαι ένας ερασιτέχνης της γλώσσας, ένας ανεξάρτητος γιώτα μι παναγιωτόπουλος και έχω φωνή.
Η πρώτη ερμηνεία που μπορώ να δώσω λοιπόν, είναι ότι προέρχεται από τη λέξη "κουρά", ή απλά το κούρεμα. Αυτό δικαιολογείται λόγω του σχήματος που μπορεί να έχει μία κουράδα, το οποίο και ομοιάζει με τις τούφες των μαλλιώνε που πέφτουν κατά την κουρά. Σο, κουρά->κουράδα->δερ γιου γκο.
Υπάρχει βέβαια και μία άλλη άποψη, πιο ανθρώπινη, θα έλεγα. Πιθανολογείται πως η λέξη προέρχεται από την "κούραση", ήτοι τον κάματο που καταβάλλεται κατά τη διαδικασία εξαγωγής της κουράδος εκ του απευθυσμένου. Σο, κούραση->κουράδα->δερ γιου γκο.
Ερευνώντας όμως τας διαφόρους διαλέκτους που υφίστανται τούτη τη στιγμή στην ελληνική επικράτεια, συναντούμε κι άλλη μία πιθανή προέλευση της λέξεως κουράδα. Η λέξις "κούρμπα", δάνειο εκ της γαλλικής [όπου κυκλοφορεί ως courbe] σημαίνει καμπύλη ή κοιλάδα στη γλώσσα της φυσικής [εκεί με τα διαγράμματα στις ταλαντώσεις κουτουλού που ποτέ δεν καταλάβαμε ο ένας τον άλλο]. Και πάλι βρισκόμαστε σε μία λέξη που χαρακτηρίζει ένα αντικείμενο [την κουράδα, εν προκειμένω] εκ του σχήματός του, όπως και στην πρώτη περίπτωση. Ωστόσο, προκειμένου η παράγωγη λέξις να είναι εύηχη, δεν αρκεστήκαμε στο να την κάνουμε "κουρμπάδα". Άλλωστε θα θύμιζε το κουρμπάν, δηλαδή το σφάγιον και θα ήτο τουλάχιστον άπρεπον. Σο, courbe->κούρμπα->κουρμπάδα->κουράδα->δερ γιου γκο.
Εφ'όσον είμαστε στα της γαλλικής, θα δώσω μία ακόμη εκδοχή όσον αφορά στην προέλευση της λέξεως "κουράς". Υπάρχει το ρήμα courir, που σημαίνει "τρέχω". Όπως και να'χει, διάρροια ή μη, η κουράς είναι κουράς και αιτείται άμεσου εξόδου, άρα υπάρχει ένα κάποιο τρέξιμο πριν τη διαδικασία εξόδου της. Σο, courir->κουράδα->δερ γιου γκο.
Στην κατοχή -αν θυμάμαι καλά και *όχι* από προσωπικό βίωμα- καθώς και στο στρατό -αυτό σίγουρα ***ΟΧΙ*** από προσωπικό βίωμα, γιατί εγώ στο στρατό ούτε για να ξεράσω- υπήρχε ένας ιδιαίτερος όρος για το ψωμί. Επρόκειτο για ένα πιτυρούχο ψωμί κατωτάτου ποιότητος, που ονομαζόταν "κουραμάνα". Επομένως, σκατά το ψωμί, σκατά και η κουράς, γιατί να μη συσχετισθούν; Θεωρία η οποία εξηγείται και βάσει του σχήματος, γιατί φαντάζεσθε χάου δε φάκιν μπρεντ λουκντ. Βέβαια, δε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η ίδια λέξις και για τα δύο, για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει μία οικογενειακή σχέση μεταξύ τους: η κουραμάνα, είναι η μάνα, η αιώνια τροφός. Έτσι, η κόρη της, που ουσιαστικά είναι η μάνα πολτοποιημένη, δε θα μπορούσε να λέγεται κουρακόρη. Σο, κατά το Αλαμάνα->αλάδα->Ελλάδα [που ναι, βρήκα και την προέλευση του ονόματος τούτης της χώρας, δοξάστε με], έχουμε ομοίως το κουραμάνα->κουράτσα [που όμως μοιάζει με το κυράτσα που είναι και κύριο όνομα σε κάποιες περιοχές οπότε φτάσαμε στο]->κουράδα->δερ γιου γκο.
Μέχρι στιγμής, αυτές είναι οι θεωρίες επί της προελεύσεως της λέξεως "κουράδα". Οι γλωσσολογικές έρευνες συνεχίζονται ακαταπαύστως και τα πορίσματα ελέγχονται, διασταυρώνονται και εν συνεχεία θα κυκλοφορήσουν σε δερματόδετη έκδοση απ'το βιβλιοπωλείο "Νέα Ελλάς".
Ξέρω πως αναμένετε το ποιητικό ντιζέρτ στο τέλος, αλλά σήμερα θα κάνουμε μια εξαίρεση. Είναι τόσες οι άνωθεν πληροφορίες, που σας αφήνω να τις επεξεργαστείτε. Τρατάρω όμως ένα βίδεο, έτσι για να μη μου μείνετε χωρίς αντίδωρο.