Μαλλιαρά ανδρείκελα

Από τότε που κόπηκα στις εξετάσεις του εθνικού [και του υπουργείου, διότι αν είναι να αποτύχεις, τουλάχιστον κάν'το σωστά], μ'έχει πιάσει μία εμπλοκή και δεν μπορώ να δω θέατρο. Επίσης, δεν μπορώ να διαβάσω θέατρο ή για το θέατρο με την ευκολία που το έκανα πριν το βατερλώ.
Βέβαια τελευταία βιώνω την παλινόρθωση, οπότε ίσως ήρθε η ώρα να κάνω το δυναμικό καμ-μπακ στο [μέρος απέναντι απ'το] σανίδι. Ψάχνοντας λοιπόν τις παραστάσεις, έπεσα πάνω σ'αυτό http://www.athinorama.gr/theatre/default.aspx?i=1736 .
Ειλικρινά νομίζω ότι το μόνο που λείπει απ'αυτήν την παράσταση [στην οποία παίζει η σεβάσμια φιγούρα του κυρίου -μην πω- χατζησάββα] είμαι εγώ, με φρύδι Γκρέτα Γκάρμπο και φόρεμα Ζωζώ Σαπουντζάκη.
Και συγγνώμη, αλλά θέλω να απευθυνθώ στο εθνικό, το οποίο αμφιβάλλω αν με διαβάζει, αλλά εγώ θα τα πω.
"Εθνικό, οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουμε κατάθλιψη τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας. Είναι μία περίοδος που προσπαθούμε να αλλάξουμε εμφάνιση και συνήθως κάθε μας προσπάθεια στέφεται από πλήρη αποτυχία. Απαίσια χτενίσματα, καταραμένα κουρέματα, ρούχα που και στο αλτσχάιμερ θα θυμόμαστε με ντροπή, όλα σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.
Έτσι κι εσύ, ανακαίνισες το κτίριο Τσίλερ, άλλαξες λογότυπο, άλλαξες το σάιτ.. καταλαβαίνω. Είναι το "τώρα κι εγώ θα ζήσω" της Χαρούλας. Αλλά το να βάλεις το χατζησάββα σε παράσταση -ειδικά μη έχοντας αφήσει εμένα να μπω στη σχολή- είναι κίνηση αυτοκτονίας.
Γαμιέσαι.
Φιλικά,
πρωτεύον θηλαστικό"

Ξεχνάω κάτι; Σίγουρα όχι την ποίηση:
"Είσαι το πιο μακρύ
μονάχο μονοπάτι μου.
Πάνω σου θα στρώσω
τ'άγρια βήματά μου.
Με ξεπαρθένιασε γάιδαρος."