Όνειρο θερινής νυκτός

Και σιγά μην ήταν φυσιολογικό. Βέβαια είναι μακράν πιο φυσιολογικό του ονείρου της μίνας, που έβλεπε το αρμαντίλλο [=βιβλιοθηκάριος της σχολής μας] να οδηγεί λεωφορείο με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο, αλλά και πάλι είχε το ενδιαφέρον του.
Είδα, λοιπόν, πως βρισκόμουν -χμ, όχι. Ο Ίρβιν Γιάλομ λέει να περιγράφουμε τα όνειρα σε ενεστώτα. Επομένως.. Βρίσκομαι σε ένα λεωφορείο του χτελ. Προφανώς μιλάμε για λόου μπάτζετ όνειρο, διότι αν ο προϋπολογισμός ήτο υψηλότερος, δε θα είχα χτελ αλλά τουλάχιστον τραίνο -όχι απ'τις παπαριές του οσέ, μα κάτι σε tgv. Πιο κλάσυ, πιο ελεγκάν, πιο ντιστανγκέ τέλος πάντων!
Χτελ, ωστόσο ήθελε ο ονειροποιητής μου, τι να πω, δε θα υψώσω αντίρρηση. Μεταφερόμεθα προς Θεσσαλονίκη [σ'αγαπώ] και στο δρόμο έχει χιόνι. Πολύ χιόνι. Ελπίζω πως στο όνειρό μου δεν ήταν αύγουστος, γιατί αν ήταν αύγουστος, έχω σοβαρό πρόβλημα. Θα μου πεις, με το ελ νίνιο να κάνει την επανεμφάνισή του, το χιόνι μεσούντος του θέρους είναι απ'τα πλέον αναμενόμενα. Καλά που δε βρέθηκα σε τσουνάμι να κολυμπάω σαν το σκυλί. Ένυχάου, καθ'οδόν ανακαλύπτουμε πως ο δρόμος ήτο κλειστός. Το επιβατικό κοινό, τυπικοί έλληνες - τυπικοί επιβάτες χτελ, άρχιζει τις γνωστές αντιδράσεις: γκρίνια και επίρρηψη ευθυνών και κατάρων προς το κενό: "αυτοί που μόνο να αυξάνουν τα εισιτήρια ξέρουν", "να γυρίσουμε πίσω!", "έλα, μπάμπη, είμαστε στη μέση του πουθενά" [κλήση σε κινητό], "να βάλουμε ταράνδους να μας τραβήξουν" [ο πανταχού παρόν χιουμορίστας σε μία προσπάθεια δημιουργίας παγετού]. Η δική μου αντίδραση είναι.. βασικά δεν είναι. Κάθομαι και παρακολουθώ, μέχρι που ο οδηγός μας ανακοινώνει την απόφασή του: Θα πάμε από άλλο δρόμο.-
Λέω εγώ, "εντάξει, ξέρεις εσύ, δε με αφορά. Πάμε και πετώντας, αρκεί να φτάσουμε."
Και στρίβει ξαφνικά, βγαίνει εκτός εθνικής οδού και αρχίζει να κατηφορίζει μία πλαγιά, απότομη θα έλεγα, γεμάτη χιόνι [πασιφανώς] και έλατα [χλωρίς]. Οι αντιδράσεις των συνεπιβατών, αναμενόμενες. Ουρλιαχτά, άγχος, υστερία, η τρίτη ηλικία σε παροξυσμό κι εγώ.. εγώ κάθομαι χωρίς ίχνος πανικού, με απόλυτη εμπιστοσύνη στον οδηγό. Απορώ με την "αντίδρασή" μου, αλλά απ'ότι κατάλαβα, τέτοιο ζώο είμαι και ιν ρίαλ λάιφ. Όπως προχθές που με το που άνοιξα τα μάτια μου, είδα έναν τύπο να περνάει απ'το παράθυρό μου και το μόνο που έκανα ήταν να βγώ και να του πω
-Καλημέρα.
-Καλημέρα! [περιχαρής]
-Πώς ήρθες εδώ;
-Με το γκερανό!
Ανήκε στο τιμ που μας βάφει την οικοδομή [ναι, θα λέω οικοδομή κι όχι πολυκατοικία. είμαι βόρειος!] κι η συζήτησή μας ανήκε στο "βιώνοντας τον ιονέσκο" πρότζεκτ.
Και κατεβαίνουμε την πλαγιά, εγώ χωρίς ίχνος τρόμου και με απόλυτη εμπιστοσύνη στον οδηγό. Κάπου εκεί, ξύπνησα. Όχι έντρομος, όχι αγχωμένος αλλά -αντιθέτως- με μία αισιοδοξία και μία πρόχειρη ανάλυση του ονείρου. Ήτο καλόν.
[Βέβαια, οι ονλάιν ονειροκρίτες μου λένε ότι το χιόνι σε όνειρο είναι κακοτυχία, αρρώστεια, γκαντεμιά, θάνατος, ψυχική νόσος, ποδάγρα, ΧΤΙΚΙΟ, κακό, ντροπή, κατεστραμμένες φιλοδοξίες, τύφλωση, μετάλλαξη, αέρια, γιώργος παπανδρέου, γυναικομαστία, τριχωτό επιθήλιο, ευνουχισμός, άθλετ'ς φουτ. Α, κι ένας πιο ψαγμένος λέει ότι είναι μοναξιά και κατάθλιψη. Μπούρδες, θα πω εγώ. Πού να τους έλεγα ότι είδα και χτελ. Υποθέτω ότι η διάγνωση θα ήταν "αγοράστε σάβανο".]