re-introduced

Hello.

I am an aquarius.





I have a gemini rising.





And some stuff in sagittarius.





Nah, that was just an excuse. It's just me.

For the upcoming year, i wish you love. Thank you all.

λα μαζί δε λ'αντερνέτ

Ή αλλιώς, η μαγεία του ίντερνετ. Ή του ιντερνέτ, για τους πιο τραντισιονέλ. Εδώ έχουμε μία ανθολογία υλικού που έχουμε συναντήσει στον ωκεανό του κυβερνοχώρου. Μέρες γιορτών, μέρες απολογισμού, κάποια στιγμή έπρεπε να τα μοιρασθώ κι εγώ.
Θα ξεκινήσω απ'το μαγικό κόσμο του φέιλμπουκ, ο οποίος είναι μια αστείρευτη πηγή υλικού. Εδώ, για παράδειγμα, μου προτείνει να κάνω φόκους και φρενδ ρικουέστ στον νταρθ βέιντερ.

Πράγματι, οι φίλοι μου με περιμένουν και τώρα που το εργαλείον αναζήτησης έχει γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό, μπορώ με μισό κλικ να βρω -επιτέλους- τον νταρθ, που'χω να τον δω και πάρα πολύ καιρό. Βέβαια, υπάρχει κι ένα ακόμη πρόσωπο που πίστευα πως δε θα δω ποτέ, παρά μόνο μετά θάνατον -και αν.



Μετά το σοκ της νεκρανάστασης, ακολουθεί βαρεία αποκάλυψη.

Ίσως τελικά είναι αλήθεια αυτό που φοβόμουν. Η κοπέλα-αγόρι μου, είναι τρανς. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, πέρα απ'το να πω το οριστικό άει σιχτίρ. Και θέλω να το μεταφράσω και στα αγγλικά, για να έχει διεθνή ισχύ. Δερ γιου γκόου:


..και κάπως έτσι έχω ένα διεθνές, αειφόρως αναπτυσσόμενο σιχτίρ. Γουέλ νταν! Παρεμπιπτόντως, η μακεδονία ανήκει στα μπολ.


Κάπου εδώ, είναι ασφαλές να εισέλθουμε στο μαγικό κόσμο του μιρκ. Ιστορικό μέσο δολοφονίας της πλήξης, αν και μαστιζόμενο πλέον από την κρίση.


Και λίγοι στοχασμοί επί του εργασιακού:



Καθώς και μία ανομολόγητη απορία.



Συνοδευόμενη από πολιτικό υπαρξισμό.



Επομένως, είναι ώρα να ελαφρύνουμε το κλίμα. Χρειαζόμαστε λίγο σεξ. Έχω βρει μία εξαιρετική συλλογή από σεξ-δολλς, όλες εμπνευσμένες από σεπτά και αγαπημένα πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου. Σημειώνω, πληροφοριακώς, πως το ανσαμπλάκι ξεπερνά ελαφρώς τα όρια του μιλφ, αλλά έχει τη γοητεία του. Γι'αρχή, έχουμε τη μεγάλη κυρία του ντόπιου πενταγράμμου.

Παρεμπιπτόντως, αυτό που αγαπούσα πάντα στις σέξ-δολλς, είναι η στοργική έκφρασή τους. Συνεχίζουμε με κάτι επίσης ντόπιο, αυτή τη φορά κινούμενο σε πιο γαλήνιους τόνους. Είναι η σεξ-δολλ του διανοουμένου του ευρύτερου αριστερού χώρου.

Η τρίχα είναι φυσική. Ακολουθεί μνημιώδες ντιζάιν, εμπνευσμένο από τη μεγάλη κυρία Σουμάκ.

Εχμ, ναι. Μένει με τα χέρια σ'αυτή τη στάση, είναι σχετικά πιο σαμπμίσιβ. Αν προτιμάτε αγριόμουνο, προτείνω ανεπιφύλακτα την ακόλουθη:

Υποθέτω πως καλύπτει και τους πλέον απαιτητικούς. Αλλά αρκετά με το σέξε, ας περάσομε σε κάτι πιο βαθύ [όχι τέτοιο βαθύ]. Ξέρεις, ίσως για την ταλαιπωρία που βιώνεις στην Ξωή σου, να ευθύνεται κάρμα που κουβαλάς απ'την προηγούμενη Ξωή σου. Δεν το λέω μόνο εγώ, ορίστε:

Βέβαια, για τις παράλληλες σχέσεις θα πρέπει να απευθυνθείς αλλού. Στην κύρια πηγή.


Αυτή είναι η κύρια πηγή όλου του κακού, αυτή σου'χει φορέσει όλο το κέρατο της Ξωής σου κι είναι επίσης αυτή, που μπορείς να την πάρεις τηλέφωνο όποτε θέλεις. Κι αν γουστάρεις σκρίπτα μάνεντ, μηνυματίζεται αγρίως. Τώρα που τη βρήκες, πάρε κι εσύ το σοκαρισμένο-με-ένα-τατς-δίψας-για-εκδίκηση βλέμμα της δεκαετίας:

You all have been released

Και ολίγη λογοτεχνία

Ταράσσομαι ολίγον, ομολογώ, με το βιβλίο που διαβάζω. Γνωστός πια για το πόσο μπροστά είμαι [είναι το ζώδιο, το τιμώ δεόντως], διάβασα μετά από 9836797698 χρόνια τη γυναίκα από βελούδο. Του Φρέδυ, του Γερμανού. Του μπαμπά της ναταλίτσας. Αυτή είναι καρκίνος. Με λέοντα. Πληροφοριακά.
Τέλος πάντων, το βιβλίο τοποθετείται γύρω στα 1850σάμθινγκ, μιλά για το τρικουπέικο και όλο το κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικό ανσάμπλ της περιόδου. Το κράτος είναι ανύπαρκτο, καθώς υποτίθεται ότι χτίζεται εκείνη τη σαιζόν, το παλάτι έχει του μουνιού του το χαβά, η χώρα περνάει οικονομική κρίση [σαρπράααιζ!], στους δρόμους σφάζονται όλοι με όλους [σάουντζ φαμίλιαρ], παράλληλα τρέχει πλήρες πρόγραμμα δεξιώσεων με βαλσάκια και γκραντέ κατάστες [τρε σικ], γίνονται απόπειρες δολοφονίας πολιτικών [κάμινγκ σουν όπως πάει], δημοσιογράφοι αυτοχτονούν [νοτ σικ], αποστάται βουλευταί φυλακίζονται [αν η ντόρα είναι ο νέος Ρόκκος Χοϊδάς, θα ξεράσω, θα τα φάω και θα τα ξαναξεράσω], το νεογνό κράτος ζητιανεύει λεφτά εις τας ευρώπας [χμ χμ], εσωτερικές κόντρες καθορίζουν τις μέιτζορ πολιτικές παπαριές που ακολουθούν [τελ μι σάμθινγκ άι ντον'τ νόου], δυστυχώς πτωχεύουμε [κάμινγκ σουν, ες γουέλ] και παρ'όλα αυτά -γκαγκάν γκαγκάν!- οργανώνουμε το πρώτο καμπάκ των ολυμπιακών αγώνων.
Ιζ δις ε ντεζαβού;

μουσικαί κυριακαί

και κάτι για το χειμερινό απογευματινό σκότος

Το ρετρό ποστ

Θυμήθηκα βάσει ανεξήγητης σύνδεσης νευρώνων, μία συγκλονιστική ανακάλυψη που είχε πραγματοποιηθεί μέσα στο ηρωικό 2010: την υπεραιωνόβια Αθηναία. Ναι, εκείνη που είχανε βρει [το σκελετό δηλαδή] και είχανε κάνει αναπαράσταση του πώς ήτο στο ρίαλ λάιφ. Και προέκυψε αυτό:

Εγώ τα συγχαρητήριά μου θα τα δώσω, όπως και την υπενθύμιση "καλό το χόρτο, αλλά με μέτρο". Τέλος πάντων, περιπλανιόμανε στο προσφιλές βλογ της τάτης και είδα ότι είχε σέξιον, όπου μπορείς να προβάρεις ένα μέικόβα γνωστών περσονών του δημοσίου βίου πάνω σε δική σου φωτογραφία. Σε μία προσπάθεια να σώσω την παλαιολιθική αθηναία, κατέληξα στα εξής:

Εδώ επέλεξα το λουκ "Λάδη Γαγά". Επίσης άφησα στα δεξιά τη δήλωση-κόλαφο της ελένης φιλίνη [εγώ γιατί την αγαπώ;] περί μπότοξ.

Προχώρησα σε κάτι πιο αυστηρό, μα συνάμα καθημερινό. Διότι μελέτη μπορείς να ντυθείς πολλές φορές, ενώ το Λάδη Γαγά σε κάνει λίγο πιο εξτραβαγκάντσα. Προφανώς δεν έχω ακόμα κάνει τον κόπο να προσαρμόσω το μαλλί στο κρανίο, το θεώρησα περιττό.

Και περνάμε στο λουκ τάμτα. Πιο νατουρέλ, με διακριτικό μακιγιάζ. Προσωπικά, προτιμώ το λουκ μελέτη [για το μακιγιάζ κυρίως]. Ας κάνουμε μια πρόχειρη δημοσκόπηση επί του θέματος, πιστεύω ότι είναι μακράν πιο σικ θέμα από τα οικονομικοπολιτικοκοινωνικογιατιδεγαμαμεπιά της χώρας, νεσπά;

Το χαμόγελο του ποδιού

Βιώνω μία σύγχυση. Βλέπω διάφορα λόγκοζ, όπως πουχού το προσφιλές της νόκιας με τα χέρια που αγαπιώνται [πασιφανώς κλεμμένο, άι νόου], κάτι άλλα πολιτικών κομμάτωνε με γροθιές έτοιμες για καυτό φίστινγκ, παραποιήσεις του ήλιου του παστόκ όπου αντί για ακτίνες έχει μπουνίτσες, χεράκια να με χαιρετάνε εδώ, δαχτυλάκια να κουνιούνται εκεί, περιχαρείς παλάμες, αρχοντικά πανωπάλαμα [δεν ξέρω πώς λέγεται η πάνω πλευρά της παλάμης, εξκιουζέ].. και δεν είναι μόνο αυτό. Φράσεις που δηλώνουν ενότητα, αλληλοϋποστήριξη, μπράδερχουντ [τύπου "το'να χέρι νίβει τ'άλλο" ή "χέρι-χέρι" (κι εδώ ελπίζω να αποφευχθούν συνειρμοί πολιτικού χαρακτήρος) ή "αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια" κουτουλού] κατακλύζουν καθημερινά τον προσωπικό μου χωροχρόνο.
Κι ερωτώ: το πόδι; Γιατί κανείς δεν αναφέρεται στο πόδι; Εντ ίβεν γουόρς, γιατί οι ελάχιστες αναφορές στο πόδι, είναι αρνητικές; Ας πούμε, το "πήρε πόδι" έχει μια αρνητική χροιά. Το "με την ψυχή στα πόδια", ακόμα πιο αν-σικ. Το δε "το'βαλε στα πόδια" επιδέχεται πολλών ερμηνειών, αλλά δεν είναι της παρούσης. Επίσης, γιατί όταν κάποιος σου γλείφει τα δάχτυλα των ποδιώνε, είναι φετιχιστής, ενώ όταν κάνει το ίδιο σ'αυτά των χεριώνε, είναι ο μεγάλος ερωτικός;
Ωστόσο, το πόδι παρά την περιθωριοποίηση που βιώνει καθημερινά, έχει την παιδεία και το χαρακτήρα να παραμείνει σιωπηλό. Αλλά τούτες τις γιορτινές μέρες, δώσε στο πόδι σου την αγάπη, την αναγνώριση και τη θαλπωρή που τόσα χρόνια στερείται. Πες του ροζ λόγια. Αγόρασέ του μια φλάφυ κάλτσα. Βγαλ'το βόλτα σε ένα ακριβό εστιατόριο. Το πόδι σου θα σού το ανταποδώσει, σίγουρα με ένα γιγάντιο, ειλικρινές χαμόγελο.