I need a zero

Και πριν απ'οτιδήποτε άλλο, σας ευχαριστώ διά τα σχόλια και την βοήθειαν στο θέμα με τις πίπες. Είναι πολύ δύσκολο τη σήμερον να βρεθεί η τέλεια πίπα και μοιραστήκατε τη βαθειά αγωνία μου. Σας ευχαριστώ απ'τα βάθη του είναι μου.
Τούτη η περίοδος, είναι τρομακτική. Κατέληξα μετά από ενδελεχή έρευνα στο συμπέρασμα πως, ναι, είμαι γουορκαχόλικ. Εντελώς. Το διάστημα που είμαι στη σοβαρή νοβοροσισκική εταιρεία, έχω μπλέξει τα μπούτια μου και έχω εξαφανιστεί απ'το προσκήνιο. Απευθύνω κάλεσμα, λοιπόν, προς κάθε ενδιαφερόμενο:
Επικοινωνήστε μαζί μου, τραβήξτε με απ'τις ρώγες και επαναφέρετέ με στην κοινωνική ζωή.
Στο μαυσωλείο του Στάλιν, όλα κυλούν ομαλά. Μας βρίζουν από το Νοβοροσίσκ, επειδή οι πωλήσεις μας τους φαίνονται χαμηλές. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι μάλλον πρέπει να έχει έρθει η συντέλεια γιατί οι περισσότεροι πελάτες που μπαίνουνε, κλαίνε με λυγμούς και χτυπάνε γόνατο-βυζί-κεφάλι λέγοντας "ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΑΒΑΝΟ;" και άλλα συναφή.
Εμείς τους διαβεβαιούμε πως τα σάβανά μας είναι εξαιρετικής ραφής και νοβοροσισκικής κατασκευής, εχέγγυον ποιότητος. Αλλά δε δίχνει να τους συγκινεί ιδιαιτέρως. Σήμερον βαριέμαι και λέω να πάω με τα ίδια ρούχα με χθες, για να εμπεδώσουνε το λουκ.
Ευτυχώς όλοι στη δουλειά είναι τρελλοί, οπότε μπορώ με περισσή άνεση να τους κάνω τη σκηνή απ'το "σπιρτόκουτο", όπου η σύζυγος απεκδύεται των ιματίων της και σηκώνοντας τη φούστα της, λέει στο σύζυγο: "Κοίτα το ρε. ΚΟΙΤΑ ΤΟ!!". Εγώ προσθέτω κι ένα "άλλος το γάμαγε ρεεε", έτσι για τη χαρά της προσθήκης και της οριζιναλιτέ. Το ίδιο θα πω αν ερωτηθώ για το πώς σκοπεύω να προσελκύσω περισσότερους πελάτες.
Προσφάτως ευρέθην έμπροσθεν ενός μεγάλου φόβου μου. Ανακάλυψα πως για να κάνω ό,τι θέλω να κάνω [μεταξύ άλλων, να γίνω μία αξιοπρεπής ντιζέζ και να ανεβάζω ένα βαριετέ με μπρίο και χρώμα και κάθε εμφάνισίς μου να συζητιέται], θα πρέπει να βρω και δεύτερη δουλειά. Οιαδήποτε πρότασις, ευπρόσδεκτος εστί.
Χθες μας φέρανε και ένα στέλεχος για να μας ελέγξει. Φεύγοντας, γύρισε και μας είπε πως είμαστε πιο ηλίθιοι κι από ένα κουκούτσι καρπουζιού, με πολύ έμμεσο τρόπο. Υποθέτω πως είχε δίκιο γιατί, αν ήμασταν έξυπνοι, θα τον είχαμε κάνει σύσκατο, θα τον είχαμε φτύσει πατόκορφα και θα είχαμε μεταναστεύσει στο Ουαγκαντούκου που -όσο να πεις- έχει περισσότερες ευκαιρίες προσωπικής ανέλιξης.
Πρότεινα δε, επειδή οι περισσότεροι πελάται μπαίνουνε και χαϊδεύουνε τα σάβανα και τελικώς δεν αγοράζουσι τίποτα [λες κι αν χαϊδέψεις το ρούχο, θα έχεις κάποια σαφή ένδειξη πως μπορείς να το αγοράσεις, τύπου αν σου κάνει ένα "αχχ" την ώρα που θωπεύεις το ρέλι, είναι επένδυση κι όχι απλή αγορά] να βάλουμε τούτο το καρτελάκι:

[Αβάδιστη, δεν ξέρω αν το τοποθέτησα σωστά. Ελπίζω πως σημειώνω προόδους.]
Πέραν της δουλειάς, η κατάστασις είναι καοτίκ. Δεν έχω ιδέα για το τι συμβαίνει σ'ετούτη τη χώρα. Έχω την εντύπωση πως και πάλι απεργεί το σύμπαν σήμερα και τίποτα δεν κινείται. Όχι ότι όταν κινείται υπάρχει και ιδιαίτερη διαφορά, αλλά τουλάχιστον μπορείς να μπεις στο μετρό και να πας σε μια άλλη περιοχή, βρε αδερφέ.
Τούτο το ποστ με εκνευρίζει. Θα μπω σε τάξη, το υπόσχομαι.