Τρίτη και φαρμακε-κε-κε-κε-κε-κε-κε---

Η μαγεία του κομπρεσέρ, με ξύπνησε στις οκτώ. Ο εσωτερικός μου κόσμος είναι αυτό:


Φυσικά, διότι σε μια άδεια πόλη μιας άδειας χώρας, έχει νόημα το να ξυπνήσεις στις οκτώ το πρωί. Κι ένα κουίζ, για να ξεκινήσει καλά η μέρα: Μπορείς να υποθέσεις τι συνέβη στη γυναίκα της Πάτρας;

Τις τετάρτες, το κάπνισμα επιτρέπεται.

Κάθε εβδομάδα έχει επτά μέρες και κάθε μέρα έχει τη χάρη της -εκτός από την κυριακή, που είναι κατά γενική ομολογία μια μέρα σε κρίση, διότι πάντα ξέρεις ότι ακολουθεί η δευτέρα, που με τη σειρά της είναι ένας ξεχωριστός χωροχρόνος. Όπως και να'χει, η τετάρτη είναι η μέση της εβδομάδος και η πιο βαρετή μέρα παγκοσμίως. Υπάρχουν, βεβαίως, τρόποι για να μειωθεί η πλήξη και η μέρα να αποκτήσει έναν άλλο αέρα.
Για παράδειγμα, μπορείς να ψάξεις συγκάτοικο σε μια εξωτική πόλη. Την Ντιζόν, πουχού. Έχει μουστάρδα, έχει κρασί, δε χρειάζεται και πολλά ένας άνθρωπος. Μπορείς να βρεις έναν ενδιαφέροντα συγκάτοικο που θα μοιραστεί μαζί σου τα μυστικά της πρωτεύουσας της Βουργουνδίας. Wait, what the --


Μάλιστα. Φαντάσου ότι σου κάθεται η συγκατοίκηση τελικά και θέλεις να βγεις μαζί της για ένα ποτό, βρε αδερφέ, οπότε πρέπει να στείλεις ενημερωτικό εσεμές. "Θα βγω με Μουνιά για κάνα κρασάκι, θα τα πούμε στο σκάιπ μετά. Σνουποφιλάκια." Τέλειο -και ξέρω πως η τετάρτη σου, μόλις έγινε πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ.
Τώρα που θυμήθηκα την Ντιζόν, θα ήθελα να πω πως είναι μια πόλη γεμάτη εκπλήξεις. Περπατούσα, θυμάμαι, σ'ένα πάρκο που εξώκειλε κι έγινε δάσος και βρήκα μια πινακίδα. Έγραφε "temple d'amour". Σκέφτηκα "ααα ναός του έρωτος! τι πρωτότυπο!" και πήγα. Ξαφνικά, μέσα απ'τις πρασιές, αναδύθηκε ένα κυκλικό πέτρινο κτισματάκι, κολονάτο με τρούλο αλλά χωρίς να είναι βασιλική, σ'αυτήν την βρυξελλώδη μπεζ απόχρωση -σαν το κοτόπουλο στην κοτόσουπα της γιαγιάς μου [όσο έχει την πέτσα, δηλαδή, διότι μετά είναι απλά σαν χέρια μωρού που πλέουν σε εναιώρημα augmentin]. Πλησίασα. Πλησίασα κι άλλο και παρατήρησα πως το ελεύθερο εσπρί φρανσέ, είχε αφήσει το αποτύπωμά του πάνω στο ναό της αγάπης. Αρχικά ήταν αυτό:

..το οποίο είναι και λογικό, καθ'ότι το Παρί και η Φρανς γενικότερα, έχουν μια προϊστορία με το θέμα της κομμούνας, όσο να πεις. Κατ'επίφασιν, κυρίως, θα έλεγα, αλλά δεν είναι τώρα θερμοκρασίες αυτές για πολιτικοκοινωνικές αναλύσεις και αναδιφήσεις. Το φλέγον ζήτημα είναι πως μια μεγάλη αλήθεια, ένα ηχηρό χαστούκι στην έως τότε αρμονικά δομημένη πραγματικότητά μου, βρισκόταν στη διπλανή κολόνα. Ο Τζακ Νίκολσον είναι λεσβία. Διότι προφανώς Jack+Nicholson=


Ξέρω, ξέρω. Αίφνης η τετάρτη σου έγινε μεγάλη παρασκευή. Μη στεναχωριέσαι, η μέρα συνεχίζεται, όπως και οι εναλλακτικές προτάσεις διασκέδασης. Υπάρχει πάντα ένα προϊόν που μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση. Το πιο σπιρτόζικο, μπριόζικο, τσαχπίνικο προϊόν που έχει γεννηθεί ποτέ -κι ας είναι "ένα απλό βούτυρο".


Το θορυβώδες βούτυρο μπορεί να μεταμορφώσει κάθε γεύμα της ημέρας σε εμπειρία ζωής. Όχι, επειδή νομίζουμε ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι καλύτερα απ'οτιδήποτε άλλο. Το βιτάμ κάνει θόρυβο; Γιου σι μάι πόιντ χίαρ. Από την άλλη, αν σκέφτεσαι ελληνικό προϊόν και σου τρέχει σαλάκη, υπάρχει και για σένα λύση:


Νομίζω πως το θέμα φαγητό, ειδικά για μια μέρα όπως η τετάρτη, έχει κλείσει. Και περπατάς εσύ στους δρόμους της πόλης. Και βλέπεις τα διάφορα μεζεδάκια που κυκλοφορούν. Είναι και καλοκαίρι, όλο και κάποια ρώγα θα τσιτώσει, όλο και κάτι παραπάνω θα διαγραφεί στα τσίτια που φοράμε, ένεκα ο καύσων. Σε μια στιγμή εσωτερικισμού, αυτοπαρατήρησης κι αυτοκριτικής, δεν μπορεί, θα σκεφτείς "Dude, I'm a whore. I'm a cheap slut." Μην ανησυχείς. There HAS to be someone who's slutter than you:


..τον οποίο αντί να λιθοβολίσουνε και να τον καταδικάσουνε να ζει σαν τον Αστραπόγιαννο, τον κάνανε και δρόμο. Παράλληλα ήταν και γλύπτης, δεν παρέληψαν να το αναφέρουν. Με μικρά γράμματα, αλλά το αναφέρουν. Αυτό είναι που λένε ότι στο εξωτερικό οι ευκαιρίες είναι περισσότερες και τελικά αναδεικνύεσαι μέσω της δουλειάς σου.
Υπομονή. Η πέμπτη βρίσκεται προ των πυλών.