Τρεζ α λα μοντ

Περπατώντας στην κοιτίδα της παρακμής [σέρρες ιζ δε νέιμ], εντόπισα ένα μαγαζί που -φυσικά- έχει μείνει ίδιο κι απαράλλαχτο από κτίσεως κόσμου. Βέβαια αλλάζει τη βιτρίνα πολύ συχνά [για τα δεδομένα του εμπορεύματος], αλλά είναι το μόνο σημείο ζωής που δίνει. Ανησυχητικό, φευ, καθ'ότι είναι υπόνοια ύπαρξης αγοραστικού κοινού. Άγχομαι!

Ξεκινώ με φωτογραφία της προσόψεως, δίδοντας έμφαση στην επωνυμία του μαγαζιού.

..το οποίο πασιφανώς δεν απαντήθηκε ποτέ.

ΚΑΙ συνεχίζομε, με ενδεικτικά κλόουζ-αψ του εμπορεύματος, διότι τούτος ο τόπος έχει πολλά να διδάξει όσον αφορά στο ενδυματολογικό -και όχι μόνο- στο άθενς, που μας το παίζει και κάπιταλ. Πτύω.

Κόκκινο, χρώμα παθιασμένο διά γυναίκας που ξέρουν τι θέλουν και το διεκδικούσι δυναμικώς. Λένε ότι οι λαρισαίες ντύνονται σαν να πηγαίνουν στα όσκαρΖ όταν βγαίνουν για καφέ. Ε, στο μπουγάτσαβιλλ ντύνονται έτσι για να πετάξουν τα σκουπίδια. Πλούραλ.

Ποια γκάγκα και αηδίες, τούτο'δω το κομψοτέχνημα τα έχει όλα: κιουλτίρ κι εξτραβαγκάντσα. Έχει το φιόγκο του, ναι. Αλλά είναι φουλ σατάν σε τιρκουάζ απόχρωση, άρα μιλάμε για ένα τατς από Μάρλεν Ντίτριχ και γαλάζιο άγγελο. Ή άγγελολ, αναλόγως. Χριστέ μου, έγραψα λολ, με χάνετε. Συνεχίζομε!

Και σου λέω εγώ: είσαι στο μπουγάτσαβιλλ και σου'ρχεται απρόσμενη πρόσκληση για ντινέ στου σώτου, με τα σουβλάκια [όπου α προπό κάνανε και προπώληση εισιτηρίων για τη συναυλία της βίσση, δε θες να ξέρεις]. Η λογική υπαγορεύει να εμφανιστείς σαν τη Μαρινέλλα, μόνο που επειδή δεν είναι μνημόσυνο, κόλλα ένα γιγάντιο λευκό αντίσωμα μπροστά και κανείς δε θα σου πει συλλυπητήρια. Φυσικά, μότο μας είναι "ό,τι γυαλίζει, χαρίζει", επομένως δε θα μπορούσαν να λείπουν οι ψευδοσβαρόφσκοι απ'το ανσάμπλ.

Εδώ, ο ντεπιές που σε βγάζει ασπροπρόσωπη. Ιδρώνεις σαμπουτάνα σ'εκκλησία, μα δε φαίνεται. Αγάπη από νάυλον η αννούλα; Ταγιέρι από τιτάνιο η Φρόσω.

Και κλείνομε με το μπίζινες λουκ. Τρεις εξαιρετικοί ντεπιέδες, ενδεικτικά. Ο πρώτος σε αυστηρή γραμμή, γκρι σουρί με τσαχπινιά στο πέτο και ανατρεπτικό πουκάμισο. Ο δεύτερος εθνικόφρων, ίσως πιο αυστηρός απ'τον πρώτο, δία σφιχτομούνας [το καρτελάκι είναι βασικόν αξεσουάρ]. Ο τρίτος είναι υδροχόος. Γκρι, μα πιο φριβόλ. Μπροκάρ σχέδιο τύπου στάμπα pullandbear. Πουκάμισο από αλουμίνιο. Και οι τρεις ντεπιέδες, ωστόσο, απευθύνονται σε κυρίες ακρωτηριασμένες -υποδηλούται από το μήκος των μανικίων.

Για παραγγελίες, εντός.

[Ευχαριστώ τη Δέππυ, διά το χέρι και την ψηφιακή. Θα αξιωθώ να πάρω κι εγώ. Ψηφιακή. Χέρι έχω -κι έχω κι ένα ακόμα, εφεδρικό.]