-Και πώς περνάτε στη δουλειά;

-Α, καταπληκτικά. Να, κάπως έτσι:


Πραγματικά πιστεύω πως το ότι βρήκα δουλειά, είναι ένα ακόμη σημάδι πως το τέλος του κόσμου είναι πιο κοντά απ'όσο νομίζουμε. Αν κόψω και το κάπνισμα, φλεγόμενοι σταυροί θα εμφανιστούν στον ουρανό, οι καρυάτιδες θα ζωντανέψουν και θα αποκαλυφθεί πως τελικά δεν είναι γυναίκες, αλλά άντρες με τραγική γυναικομαστία.
Προσελήφθην, λοιπόν. Την Τρίτη κλείνω μία εβδομάδα ως εργαζόμενος, εξάωρος μου είπανε να λέω και παίρνω και ένσημα. Προσωπικά δεν ξέρω πού ακριβώς έγκειται η χρησιμότητά τους, αλλά ό,τι παίρνει ο άνθρωπος για καλό είναι [νοτ]. Αναμενόμενο, ο συνειρμός μου είναι "ένα ένσημο παραπάνω, ένα βήμα πιο κοντά στη σύνταξη". Βατέβερ.
Δουλεύω στο μαυσωλείο του Στάλιν, ένα υπέροχο κτίριο φουτουριστικής αρχιτεκτονικής. Φημολογείται πως αποτελεί μομφή προς την σκοταδιστική αρχιτεκτονική της γύρω περιοχής με τα νεομπαρόκ στοιχεία και την πλήρη ομοιομορφία που τη διακατέχει. Το χτίριο είναι καλυμμένο από γυαλί έμπροσθεν, ενώ διαθέτει και ερυθρή κεραία επικοινωνίας με το υπερπέραν. Πίσω έχουμε πέτρα, μάρμαρον πεντελικόν, αρίστης ποιότητος για να μπλοκάρουμε τα ραντάρ των καθεστωτικών γουρουνιών που μας υποκλέπτουν τις συνομιλίες.
Από κάτω μας, περνάνε δύο διαφορετικά τραίνα. Καθ'ότι ακόμα δεν έχουμε δημιουργήσει θάλασσα, δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεσις του μαυσωλείου. Αυτά στην επόμενη σαιζόν.
Άμα τη εισόδω εντός του μαυσωλείου, υπάρχουσι δύο ψεκαστήραι διά τας χείρας που πετούν φορμόλη. Αυτό γίνεται και για λόγους υγιεινής, αλλά και για λόγους συντήρησης διότι η αποσάθρωσις είναι πανταχού παρούσα.
Το κάπνισμα απαγορεύεται σε όλους τους χώρους του μαυσωλείου, γιατί το σκήνωμα του Στάλιν είναι αλλεργικό στον καπνό και κάθε φορά που του μυρίζει [και έχει και δυνατό ρουθούνι ο καριόλης, το μυρίζεται το σιγαρέττο από χιλιόμετρα] νεκρανασταίνεται και τρέχουμε για εξορκισμούς.
Διάφοραι εκδηλώσεις οργανώνονται, προκειμένου ο χρόνος εντός του μαυσωλείου να περνά ευχάριστα δι'όλους ημάς. Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα διαγωνισμός υπό τον τίτλον "biathlon", για τα παιδιά. Με δυο λόγια, γονείς που υποπτεύονταν ότι το βλαστάρι τους τον ψιλοπαίρνει ή η κόρη τους είναι κομματάκι τζιβιτζιλού, τα έσουρναν στο μαυσωλείο κι αυτά διαγωνίζονταν μεταξύ τους. Στο τέλος, η πιο αδερφή κέρδιζε -εκτός από τον τίτλο- ένα αναμνηστικό μαντήλι πούτσι [απ'αυτά τα μεταξωτά με το χαρακτηριστικό πριντ].
Κι επειδή η εξειδίκευση γεννά την τελειότητα, στο μαυσωλείο υπάρχουν πολλά μικρά καταστήματα. Εγώ δουλεύω στο κατάστημα που εμπορεύεται σάβανα. Έχουμε σάβανα εξαιρετικής ποιότητος, εισαγωγής από το Νοβοροσίσκ. Επειδή είμαστε μια σοβαρή νοβοροσισκική εταιρία, ακολουθούμε τις δικές μας νόρμες όσον αφορά στην εξυπηρέτησιν του πελάτου.
Τονε τραβάμε από τες ρώγες με το που περάσει απ'το μαγαζί και του πουλάμε το σάβανο που ενδείκνυται περισσότερο για την περίπτωσή του. Στην περίπτωση που μας ζητηθεί, τον βοηθάμε να το σετάρει και με αξεσουάρ [πουχού νομίσματα για τα μάτια, ολόχρυση μάσκα, μυρωμένο σανδάλι κουτουλού].
Αν είμαστε φρόνιμοι και δεν κολλάμε τα βυζιά μας στη βιτρίνα, ο άρχων μας δίδει ως δώρον μία μπομπότα και μισή οκά φακές. Στην περίπτωση δε που οι πωλήσεις ξεπεράσουν κάθε προσδοκία, στο δωράκι προστίθεται και ένα χαστούκι από τη γυναίκα του, χερσέλφ.
Προς το παρόν, όλα βαίνουν καλώς και είμαστε όλοι χαρούμενοι. Περιμένω με αγωνία την επόμενη εβδομάδα, γιατί θα έχουμε κι άλλα καινούρια σάβανα να τακτοποιήσουμε με προσοχή και σέβας.
Μέχρι το επόμενον ποστ, σας ασπάζομαι,
πρωτεύον θηλαστικό #864