Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Θέλω να πάρω μία πίπα

Κατά προτίμηση λακαρισμένη και μπλε ελεκτρίκ, κοινή ιδέα και φετίχ εμού και του μάικ. Βέβαια δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια πίπα και η αλήθεια είναι πως ο ιντερνέτος δε με διευκολύνει καθόλου στην αναζήτηση. Ψάχνοντας στα αγγλικά [γιατί στα ελληνικά το πιάνουν οι σεμνοτυφίες του και δε δίνει κανένα προτεινόμενο αποτέλεσμα] μου βγάζει εκείνα τα δαιδαλώδη κατασκευάσματα που φιλοξενούνε παράνομα πράγματα κι εγώ είμαι πάντα σύμφωνος με το νόμο. Και με τον ώμο ενίοτε. Εκτός αυτού βέβαια, το γκούγκολ με το που έγραψα pipes [δεν ήξερα, το βόδι, να βάλω κι ένα smoking από μπροστά] μου έδωσε τις εξής προτάσεις: pipes stis toualetes / pipes video / pipes sta sxoleia / pipes paparizou / pipes & pouches [που αν έμενα στο λόνδον θα είχα γίνει τουλάχιστον μεγαλομέτοχος της επιχειρήσεως, το πιστεύω] και άλλα παρεμφερή. Για πίπες καπνιστού, ούτε λόγος. Είναι που δεν έχει και συνώνυμο εκτός απ'το "τσιμπούκι" που όσο να πεις, πάλι στα ίδια θα καταλήξουμε -για να μην πω και χειρότερα.
Όπως και να'χει, μετά κόπων και βασάνων βρήκα ένα σάιτ που είχε πίπες εκτρώματα, σε βδελυρά σχήματα, που όχι απλά θα ντρεπόμουν να τη βγάλω και να καπνίσω, αλλά θα σιχαινόμουν να την πιάσω. Οπότε, νο, θενκ γιου.
Τώρα, το γιατί αποφάσισα να το ρίξω στις πίπες, είναι ένα συνονθύλευμα πολλών παραγόντων. Η πίπα μυρίζει εξαιρετικά. Η πίπα έχει στυλ. Η πίπα είναι υγιεινή. Η πίπα έχει υπέροχη γεύση. Η πίπα μου δίνει υλικό για αυτοσαρκασμό άχρι θανάτου. Η πίπα λέγεται και τσιμπούκι. Δεν μπορείς να κάνεις πολλές πίπες μέσα σε μια μέρα.
Σε ένα ελληνικό σάιτ βρήκα και συμβουλές, γιατί η πίπα είναι τελετουργικό, σου λέει. Μεταφέρω:
"6. Ποτέ δεν τη δανείζει. Η κάθε πίπα, ανάλογα με την ποιότητα και το πάχος του ξύλου, είναι μαθημένη σε διαφορετικές θερμοκρασίες και εντάσεις. Το πέρασμά της σε ξένο στομα είναι ιεροσυλία."
Η κατακλείδα συνοψίζει το νόημα της ζωής.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

-Και πώς περνάτε στη δουλειά;

-Α, καταπληκτικά. Να, κάπως έτσι:


Πραγματικά πιστεύω πως το ότι βρήκα δουλειά, είναι ένα ακόμη σημάδι πως το τέλος του κόσμου είναι πιο κοντά απ'όσο νομίζουμε. Αν κόψω και το κάπνισμα, φλεγόμενοι σταυροί θα εμφανιστούν στον ουρανό, οι καρυάτιδες θα ζωντανέψουν και θα αποκαλυφθεί πως τελικά δεν είναι γυναίκες, αλλά άντρες με τραγική γυναικομαστία.
Προσελήφθην, λοιπόν. Την Τρίτη κλείνω μία εβδομάδα ως εργαζόμενος, εξάωρος μου είπανε να λέω και παίρνω και ένσημα. Προσωπικά δεν ξέρω πού ακριβώς έγκειται η χρησιμότητά τους, αλλά ό,τι παίρνει ο άνθρωπος για καλό είναι [νοτ]. Αναμενόμενο, ο συνειρμός μου είναι "ένα ένσημο παραπάνω, ένα βήμα πιο κοντά στη σύνταξη". Βατέβερ.
Δουλεύω στο μαυσωλείο του Στάλιν, ένα υπέροχο κτίριο φουτουριστικής αρχιτεκτονικής. Φημολογείται πως αποτελεί μομφή προς την σκοταδιστική αρχιτεκτονική της γύρω περιοχής με τα νεομπαρόκ στοιχεία και την πλήρη ομοιομορφία που τη διακατέχει. Το χτίριο είναι καλυμμένο από γυαλί έμπροσθεν, ενώ διαθέτει και ερυθρή κεραία επικοινωνίας με το υπερπέραν. Πίσω έχουμε πέτρα, μάρμαρον πεντελικόν, αρίστης ποιότητος για να μπλοκάρουμε τα ραντάρ των καθεστωτικών γουρουνιών που μας υποκλέπτουν τις συνομιλίες.
Από κάτω μας, περνάνε δύο διαφορετικά τραίνα. Καθ'ότι ακόμα δεν έχουμε δημιουργήσει θάλασσα, δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεσις του μαυσωλείου. Αυτά στην επόμενη σαιζόν.
Άμα τη εισόδω εντός του μαυσωλείου, υπάρχουσι δύο ψεκαστήραι διά τας χείρας που πετούν φορμόλη. Αυτό γίνεται και για λόγους υγιεινής, αλλά και για λόγους συντήρησης διότι η αποσάθρωσις είναι πανταχού παρούσα.
Το κάπνισμα απαγορεύεται σε όλους τους χώρους του μαυσωλείου, γιατί το σκήνωμα του Στάλιν είναι αλλεργικό στον καπνό και κάθε φορά που του μυρίζει [και έχει και δυνατό ρουθούνι ο καριόλης, το μυρίζεται το σιγαρέττο από χιλιόμετρα] νεκρανασταίνεται και τρέχουμε για εξορκισμούς.
Διάφοραι εκδηλώσεις οργανώνονται, προκειμένου ο χρόνος εντός του μαυσωλείου να περνά ευχάριστα δι'όλους ημάς. Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα διαγωνισμός υπό τον τίτλον "biathlon", για τα παιδιά. Με δυο λόγια, γονείς που υποπτεύονταν ότι το βλαστάρι τους τον ψιλοπαίρνει ή η κόρη τους είναι κομματάκι τζιβιτζιλού, τα έσουρναν στο μαυσωλείο κι αυτά διαγωνίζονταν μεταξύ τους. Στο τέλος, η πιο αδερφή κέρδιζε -εκτός από τον τίτλο- ένα αναμνηστικό μαντήλι πούτσι [απ'αυτά τα μεταξωτά με το χαρακτηριστικό πριντ].
Κι επειδή η εξειδίκευση γεννά την τελειότητα, στο μαυσωλείο υπάρχουν πολλά μικρά καταστήματα. Εγώ δουλεύω στο κατάστημα που εμπορεύεται σάβανα. Έχουμε σάβανα εξαιρετικής ποιότητος, εισαγωγής από το Νοβοροσίσκ. Επειδή είμαστε μια σοβαρή νοβοροσισκική εταιρία, ακολουθούμε τις δικές μας νόρμες όσον αφορά στην εξυπηρέτησιν του πελάτου.
Τονε τραβάμε από τες ρώγες με το που περάσει απ'το μαγαζί και του πουλάμε το σάβανο που ενδείκνυται περισσότερο για την περίπτωσή του. Στην περίπτωση που μας ζητηθεί, τον βοηθάμε να το σετάρει και με αξεσουάρ [πουχού νομίσματα για τα μάτια, ολόχρυση μάσκα, μυρωμένο σανδάλι κουτουλού].
Αν είμαστε φρόνιμοι και δεν κολλάμε τα βυζιά μας στη βιτρίνα, ο άρχων μας δίδει ως δώρον μία μπομπότα και μισή οκά φακές. Στην περίπτωση δε που οι πωλήσεις ξεπεράσουν κάθε προσδοκία, στο δωράκι προστίθεται και ένα χαστούκι από τη γυναίκα του, χερσέλφ.
Προς το παρόν, όλα βαίνουν καλώς και είμαστε όλοι χαρούμενοι. Περιμένω με αγωνία την επόμενη εβδομάδα, γιατί θα έχουμε κι άλλα καινούρια σάβανα να τακτοποιήσουμε με προσοχή και σέβας.
Μέχρι το επόμενον ποστ, σας ασπάζομαι,
πρωτεύον θηλαστικό #864

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Εφκαριστούμε Ατήνα, Εφκαριστούμε Ελλάντα

Ναι, αυτό το πο[υ]στ είναι ένα μικρό, ευχαριστήριο πο[υ]στ. Δι'όλους υμάς που σχολιάσατε [γραπτώς ή και όχι] το προηγούμενον πο[υ]στ. Έχω και μία ανακοίνωση: με προσέλαβαν. Θα ακολουθήσει επεξηγηματικιά ανάρτησις, αλλά επειδή με πιάσανε τα συναισθηματικά μου, ήθελα απλώς να σας πω ένα γκραν μερσί σε μία παράγραφο.
Με χαμόγελο που πιάνει σβέρκο [όχι επειδή βρήκα δουλειά],
Πρωτεύον θηλαστικό.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Καλέ, με θέτε;

Έχω αφήσει συνολικά -με μετριοπαθείς υπολογισμούς- γύρω στα είκοσι βι[ζ]ογραφικά. Όλαι αι πολυεθνικαί και μη αλυσίδαι, έχουσι εις την κατοχήν τους τον ρεζουμέ μου, όστις παρουσιάζει άνθρωπον ικανόν διά να αναλάβη την υψίστου σημασίας θέσι του πωλητού.
Διότι είναι, εν τέλει, μια επιστήμη. Πρέπει, όσο να πεις, να μπορείς να κάνεις ένα υποτυπώδες πι-αρ, γιατί το θέμα δεν είναι να εξυπηρετήσεις τον εκάστοτε πελάτη, αλλά να τον κάνεις να θέλει να ξαναέρθει. Επίσης, πρέπει να χειρίζεσαι τα διάφορα γραφειοκρατικά με μία σχετική άνεση, γιατί αν το σούπερβάιζορ έχει κανονίσει να ξύσει τη μουνάρα του, ποιος θα ασχοληθεί με τις παραγγελίες; Συν τοις άλλοις, είναι επιθυμητή και μια γνώση από τα του ταμείου. Άνθρωψ είναι και ο ταμίας, μπορεί να του τύχει κάτι σοβαρό και να πρέπει να τον αντικαταστήσεις. Που-χου, πώς να κάτσει στο πόστο του όταν πρέπει να ξύσει τη μουνάρα του σούπερβάιζορ, ώστε να βιώσει τις προοπτικές ανέλιξης που του υπεσχέθησαν άμα τη προσλήψει του; Μπορεί βέβαια όλο το μαγαζί να ξύνει τη μουνάρα του σούπερβάιζορ κι ο σούπερβάιζορ με τη σειρά του, τη μουνάρα κάποιου υψηλότερα ισταμένου κι όλο μαζί το τιμ να ξύνει, μετά σπουδής και μανίας, μία τεράστια, θεόρατη μουνάρα κι όλοι να είναι μια ευτυχισμένη επιχείρηση με δυναμική παρουσία στο χώρο τ__ ____ [συμπλερώστε μονάχοι σας] και προοπτικές εξάπλωσης όπως η νόσος τ__ _____ [ομοίως].
Υποθέτω πως οι είκοσι ρεζουμέδες που διεμοίρασα, προκάλεσαν την ίδια εντύπωση που θα προκαλούσε ο Μίστερ Μπούτια ντυμένος νεράιδα. Ουδέν τηλεφώνημα, ουδέν απειλητικό ιμέιλ, έστω για να με βρίσουνε που τόλμησα να πατήσω τα άγια χώματα του καταστήματός τους και να διανοηθώ πως θα μπορούσα να είμαι ένας επίλεκτος: ένας πωλητής στο κατάστημά τους.
Υπήρξε, βέβαια και μία φωτεινή εξαίρεση. Η υπεύθυνη ενός καταστήματος [ω ναι, η υπεύθυνη χερσέλφ βγήκε απ'το γραφείο της για να δει σε ποιόνανε ανήκε ο ρεζουμές] μου είπε πως με θέλει, με ποθεί, σβηνειχάνεταιμακριάμου και θα με πάρει τηλέφωνο αύριο-μεθαύριο για να κανονίσομε τες λεπτομέριες.
Χαουέβα, επειδή το "αύριο-μεθαύριο" παρήλθε, αι ελπίδαι σβήκανε. Δε θα προσληφθώ. Λογικά κάποιος μη καπνιστής με βραβείο νόμπελ, εξαιρετική μυρωδιά, τέλεια φωνή, πάλλευκα δόντια, λεπτά δάχτυλα, κατάξανθα μαλλιά, μπλε μάτια, με το φως των αγγέλωνε να τον λούζει και το σημάδι της υψίστου σοφίας του κυρίου ημών ξενοφόντα ζολώτα, με εξάλειψε απ'το χάρτη. Με το καλό και τις ευχές μου διά μίαν καλήν σταδιοδρομίαν.
Σε σέξε σοπ δεν έχω δώσει ακόμα βιογραφικά. Αυτά νεξτ γουίκ.
Ποίηση! Διότι αν αφήσουμε το ταλέντο, ατροφεί:
Σ'εκείνο το μικρό ντουλάπι
πο'χεις τα λουλούδια σου,
μισή ζωή σου άφησα.
Απέναντί σου μη κοιτάς,
έναν καθρέφτη έχεις.
Βάλε και τ'αρχίδια μέσα.

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

lactose intolerant

Τελικά, έχω κι εγώ εκδορές. Ή τραύματα, δεν είμαι σε θέση να ξέρω. Το μόνο παρήγορο είναι πως μια μέρα, θα αιωρούμαι και θα στροβιλίζομαι κι εγώ κάπως έτσι:


υ.γ. Αν και φέρω δυσανεξία στη λακτόζη, είδα το "γάλα". Ναι, εβδομήντα χιλιάδες χρόνια μετά. Ναι, με γάμησε ανάποδα και ναι, το βρήκα εξαιρετικό.